Duizenden euro’s voor een invite-linkje: de Manus-manie

PLUS: waarom mensen alles doen om toegang te krijgen tot deze Chinese AI-agent, wat onze tests werkelijk onthulden, en een computer die draait op menselijke hersencellen

De AI-wereld ontwikkelt zich razendsnel, en AI Report houdt je op de hoogte. Twee keer per week de nieuwste ontwikkelingen, tools en inzichten via onze nieuwsbrief en podcast.

---

🗞️ Het belangrijkste nieuws

Manus: het beloofde manusje-van-alles of een gehypete wrapper?

Er gebeurt iets geks op de Chinese marktplaats Xianyu: mensen betalen daar tot 20.000 yuan (zo’n 2.500 euro) voor een uitnodigingscode. Niet voor een zeldzaam horloge of sneakers met een beperkte oplage, maar voor toegang tot Manus AI – een gloednieuwe AI-agent uit China. De eerste gebruikers jubelen dat OpenAI’s Operator vergeleken met Manus uit de steentijd lijkt. Is dit echt het beloofde manusje-van-alles? Hebben we hier een tweede ‘DeepSeek-moment’ te pakken, of schuilt er meer achter de hype? Wij doken erin.

Lovende reacties in overvloed

De enthousiaste reacties liegen er niet om. ‘Manus is de indrukwekkendste AI-tool die ik ooit heb geprobeerd,’ schrijft het hoofd Productontwikkeling van Hugging Face. AI-onderzoeker Dean Ball noemt het ‘de meest geavanceerde computer-gebruikende AI’. Binnen enkele dagen groeide de officiële Discord-server naar meer dan 177.000 leden.

Een gebruiker laat zien hoe Manus een volledige familiereisplanning maakt voor Australië, Nieuw-Zeeland, Argentinië én Antarctica, compleet met verblijfplaatsen, budget en een eetgids. Een ander vraagt Manus om ‘een professionele analyse van Tesla-aandelen’ en krijgt een rapport dat volgens hem overeenkomt met ‘ongeveer twee weken aan professioneel werk, uitgevoerd in één uur’.

Wat is Manus precies?

Manus komt van Monica, een Chinese start-up. De naam – Latijn voor ‘hand’ – verwijst naar het motto van MIT: Mens et Manus (geest en hand). Het idee: kennis moet worden toegepast om een betekenisvolle impact te hebben.

In de videodemo zien we hoe Manus cv’s doorzoekt, woningmarkten analyseert en complete websites bouwt met interactieve visualisaties. Het systeem werkt volgens een ‘multi-agent architecture’, waarbij verschillende AI-agents samenwerken in een virtuele computeromgeving.

Xiao Hong, oprichter van Monica, heeft een praktische kijk op AI. In plaats van te focussen op het bouwen van fundamentele modellen, richt hij zich op toepassingen: ‘Ik was meer geïnteresseerd in wat grote modellen konden doen, en welke toepassingen ik ermee kon bouwen.’ Hij gelooft dat de toekomst van werk er heel anders uit kan zien: ‘Als AI taken kan overnemen, kunnen mensen minder uren werken en weer meer leven zoals vroeger – met een focus op geestelijke en culturele verrijking, terwijl ze ook beter voor hun fysieke gezondheid zorgen.’

Onder de motorkap: een slimme Claude-wrapper

De waarheid bleek al snel genuanceerder. Een nieuwsgierige gebruiker vroeg Manus simpelweg om de bestanden in zijn systeemdirectory te tonen, en de AI gaf braaf het volledige overzicht. Wat bleek? Manus draait op Anthropics Claude, aangevuld met 29 tools en het opensourceproject Browser Use voor internettoegang.

Peak Ji, onderzoeksleider bij Manus, bevestigde dit: ‘We gebruiken Claude en verschillende door Qwen gefinetunede modellen. We werken intern al met Claude 3.7 en dat ziet er veelbelovend uit.’

Hiermee is Manus dus geen fundamenteel nieuw model zoals DeepSeek, maar eerder een slimme combinatie van bestaande technologieën. In AI-termen: een ‘wrapper’ – een laag die bestaande modellen toegankelijker en bruikbaarder maakt.

Het spectrum van AI-wrappers

Bij AI-tools zie je een heel spectrum aan wrappers. Van simpele transcribeertools die je bestand naar de Whisper-API sturen, tot complexe ecosystemen die meerdere modellen en tools naadloos integreren.

Veel AI-tools die we bespreken, zijn dus in essentie wrappers. Zelfs Perplexity, een razend populaire AI-zoekmachine, is eigenlijk een veredelde wrapper. Maar er zit een wezenlijk verschil tussen een eenvoudige pdf-wrapper en wat Manus doet.

Onze Wietse stelt: ‘Manus is zeker geen frontier-model zoals Claude of DeepSeek. Dit doet me denken aan Devin, de AI-codeertool die vorig jaar werd gelanceerd met grote beloftes over het volledig kunnen bouwen van softwareprojecten. Die beloftes maakte het toen niet helemaal waar, en binnen een halfjaar werd Devin ingehaald door concurrenten als Cursor en Aider. De visie klopt vaak wel, maar de implementatie is er nog niet helemaal.’

Opmerkelijk is ook hoe snel er alternatieven verschenen: binnen 24 uur lanceerden ontwikkelaars twee opensource-alternatieven – OWL en OpenManus – die een vergelijkbare functionaliteit beloven. Dit roept vragen op over de duurzaamheid van Monica’s bedrijfsmodel.

Ethan Mollick, professor en auteur van ons boek Co-intelligentie, beoordeelt Manus nuchter: ‘Het is een Claude-wrapper, maar wel een bijzonder slimme. Het ondervindt dezelfde problemen als andere agentsystemen, zoals vastlopen, maar het is ook tot indrukwekkende dingen in staat.’

Kanttekeningen

Niet iedereen is overtuigd. Alexander Doria, medeoprichter van de AI-start-up Pleias, rapporteert foutmeldingen en oneindige loops tijdens zijn tests. Andere gebruikers merken op dat Manus feitelijke vragen verkeerd beantwoordt en inconsistent bronnen vermeldt.

Zvi Mowshowitz plaatst scherpe kanttekeningen bij de Manus-hype. Hij beschrijft het als ‘een product dat duivels geoptimaliseerd is voor influencers, wat verklaart waarom het zo explosief is geworden. Het genereert indrukwekkende content voor Twitter-threads en reisplannen. Maar voor STEM-hulp of coderen presteert het slechter dan gewoon Google gebruiken.’

De bèta-strategie, waarbij slechts een beperkt aantal gebruikers toegang krijgt, doet denken aan de begindagen van Gmail of Clubhouse, en voedt de hype verder.

Waarom dit nu belangrijk is

De timing van Manus is opvallend. Net nu OpenAI volgens The Information overweegt om tot 20.000 dollar per maand te vragen voor AI-agents op ‘PhD-niveau’, komt Manus met een volledig gratis aanbod (al kunnen wij ons moeilijk voorstellen dat dit op de lange termijn houdbaar is).

Nathan Labenz, ondernemer, geeft wel degelijk waardering: ‘Het biedt een Operator-achtige ervaring, maar met een slimmere planning. Ik kreeg waardevolle antwoorden bij het zoeken en plannen van reizen.’ Hij merkt op dat Manus een voorproefje geeft van ‘de toekomst van web-agents, die niet teleurstelt’ en dat het bijvoorbeeld een Airbnb-datumprikker aankon, waarover Operator en andere tools vaak struikelen.

Zelfs Mowshowitz ziet het belang: ‘De belangrijke les hier is dat Claude Sonnet 3.7 plus computergebruik en redelijke tools je behoorlijk ver kunnen brengen. AI-agents komen eraan, en snel. Manus is erin geslaagd om sommige beperkingen van Anthropic te omzeilen en er een fatsoenlijke gebruikersinterface aan toe te voegen.’

Tweede DeepSeek-moment?

Is Manus nu het tweede DeepSeek-moment voor Chinese AI? Niet bepaald. Waar DeepSeek een fundamenteel nieuw model introduceerde dat kon concurreren met OpenAI en Anthropic, is Manus eerder een slim samengesteld product boven op bestaande technologie.

Als gebruiker is het belangrijk om dit onderscheid te zien: Manus vertegenwoordigt niet zozeer een doorbraak, maar toont wel wat er mogelijk is door bestaande AI-modellen slim te combineren – een voorbode van hoe AI-agents zich de komende jaren zullen ontwikkelen.

Wil je weten wat onze ervaring is? Inmiddels hebben wij toegang gekregen – en dat zonder onze ziel te verkopen of duizenden euro’s neer te tellen. In de AI Toolkit van vandaag duiken we dieper in onze praktijktests van Manus.

---

Hersencellencomputer te koop: 35.000 euro, incl. meegroeiabonnement

Voor wie een beetje is uitgekeken op saai silicium en droge algoritmes heeft Cortical Labs goed nieuws: ze verkopen nu een echt brein in een doosje. Voor 35.000 euro krijg je de CL1, een apparaat met echte menselijke hersencellen die je kunt programmeren. Te duur? Geen zorgen, ze bieden ook een ‘Wetware-as-a-Service’-abonnement aan: hersencellen in de cloud. Welkom in het jaar 2025, waar de grens tussen Black Mirror en productlancering definitief is vervaagd.

Wat is dit ding?

De CL1 is een biologische computer met gekweekte menselijke neuronen die op een chip met 59 elektroden leven. Het apparaat wordt verpakt in wat het bedrijf een ‘levensondersteunende unit’ noemt – een kubus die verdacht veel lijkt op een minicouveuse, maar dan voor een stukje brein.

‘We hebben pompjes als hart. Voedingsreservoirs. Filtratie-units als nieren. En we hebben een gasmixer voor koolstofdioxide, zuurstof en stikstof,’ legt Cortical Labs-CEO Hon Weng Chong uit. Oftewel: een gezellig thuis voor je nieuwe biologische processor.

Volgens de website worden ‘echte neuronen gekweekt in een voedingsrijke oplossing die hun alles geeft wat ze nodig hebben om gezond te zijn’. Ze groeien op een siliciumchip, die elektrische impulsen naar het neurale netwerk stuurt én ontvangt.

‘Ik kan gewoon niet geloven dat dit bestaat,’ was Wietses eerste reactie bij het zien van de API-documentatie voor dit systeem.

Wat hem vooral verbijstert: de doodgewone manier waarop de documentatie is opgesteld. ‘Het feit dat er een API is geschreven voor het aansturen van menselijke neuronen in een soort minicouveuse is gewoon… insane.’ Als software-engineer is hij eraan gewend API-documentatie te lezen voor normale computers, niet voor levend weefsel.

Efficiënter dan AI?

Het menselijk brein is ongelofelijk energiezuinig. Het verricht exaflops aan berekeningen met slechts 20 watt stroom – een supercomputer met een vergelijkbare rekenkracht verbruikt een miljoen keer meer energie.

De CL1 profiteert van deze biologische efficiëntie. Eén apparaat gebruikt slechts 30 watt, en zelfs een rek met 30 CL1-units verbruikt minder dan 1 kilowatt. Het echte voordeel zit in de leercapaciteit: uit recent onderzoek blijkt dat deze biologische neuronen met minder oefening beter presteren dan kunstmatige intelligentie.

De toepassingen

Cortical Labs kreeg een vroege versie van het systeem al een paar jaar geleden zover dat het Pong speelde. De grote belofte: de CL1 kan de prestaties van digitale AI-systemen evenaren of overtreffen.

‘Met 120 CL1’s kun je zeer goed gecontroleerde experimenten opzetten om precies te begrijpen hoe intelligentie ontstaat,’ vertelt wetenschappelijk directeur Brett Kagan. ‘Je kunt alles analyseren om te begrijpen welke genen en eiwitten ervoor zorgen dat de ene leert en de andere niet.’

Het eerste praktische doel lijkt medicijnonderzoek te zijn. Door het effect van stoffen op menselijke neuronen direct te testen, kunnen nieuwe behandelingen sneller worden ontwikkeld. Het is een alternatief voor dierproeven dat mogelijk betere resultaten geeft, omdat men direct met menselijke cellen werkt.

Waarom is dit belangrijk?

De CL1 vertegenwoordigt een fundamentele nieuwe benadering van computing. Sommigen zien het als de ‘Apple I’ van de biologische computers: een primitieve eerste stap bij een technologie die computing fundamenteel zou kunnen veranderen.

Maar het roept ook serieuze ethische vragen op. Als we steeds complexere biologische systemen bouwen, wanneer worden die dan complex genoeg om iets te ‘ervaren’? Cortical Labs benadrukt dat zijn huidige systemen veel te eenvoudig zijn voor bewustzijn, maar ze werken wel samen met ethici om deze vragen te verkennen terwijl de technologie evolueert.

Voorlopig kun je voor 35.000 euro een stukje brein in een doosje op je bureau zetten. Volgens de productspecificaties gaat het ongeveer zes maanden mee; dan moeten de neuronen vervangen worden. Een biologische processor met garantie – wat wil een mens nog meer?

---

🛠️ AI Toolkit+

Manus: een kijkje achter de Chinese hype-muur

We hadden het al over Manus, de Chinese superhype waarvoor mensen duizenden euro’s betalen voor een uitnodigingscode. Maar is deze ‘veredelde wrapper’ echt zo revolutionair? Wij bemachtigden een felbegeerde invite-code en geven je een eerlijk kijkje achter de schermen.

In deze uitgebreide review nemen we je niet alleen mee langs onze bevindingen, maar delen we ook de volledige chats en resultaten. Je krijgt toegang tot alle Manus-sessies via speciale replay-links, zodat je het hele proces stap voor stap kunt volgen.

Hierboven staat een screenshot van een volledige tutorialwebsite over ‘vibe coding’ – de term die AI-onderzoeker Andrej Karpathy heeft bedacht voor het fenomeen ‘coderen zonder zelf code te schrijven’, puur door je wensen in ‘vibes’ te beschrijven. Onze Xiang heeft deze website niet zelf gebouwd, maar liet Manus het werk doen terwijl zij rustig ging koken. Lees verder om te ontdekken hoe Manus dit voor elkaar kreeg én hoe je via een speciale link de cursus kunt bekijken.

Waar vorige maand OpenAI’s deep research ons nog van onze stoel blies, zou Manus nu al de nieuwe standaard kunnen zetten. Of toch niet?

Hoe werkt Manus?